Afgelopen tijd lijkt iedereen om me heen wél zwanger te worden. Maar hoe is dat eigenlijk voor iemand waar het steeds maar niet bij wil lukken? In deze blog een open verhaal over hoe ik met deze situatie om ga.
Babynieuws
De titel is wel duidelijk denk ik. Allemaal mensen om mij heen worden zwanger. De een krijgt de eerste, de andere de tweede en mensen die nu van de derde zwanger zijn. Je kunt je voorstellen dat dit soms best lastig kan zijn als het bij jou maar niet wil lukken. Hoe je hier mee als zwanger-willen-wordende-vrouw hangt af van wat voor persoon je bent, hoe je in je vel zit en waar je in het traject zit. Ik kan niet voor alle vrouwen spreken. Toch deel ik mijn verhaal graag. Misschien heb je er wat aan voor als je in hetzelfde schuitje zit, van welke kant dan ook.
Niet zwanger worden
Wat ik merk is dat veel mensen veel lading op het onderwerp ‘niet-zwanger-worden’ leggen. Het is natuurlijk ook niet niets. Maar zelf merk ik dat het feit dat mensen er niet naar durven vragen, mij meer lading oplevert dan het werkelijke uitblijven van een zwangerschap. Iedereen voelt die olifant in de kamer, zoals ze dat dan zeggen. Hoe fijn is het dan als iemand gewoon rechtstreeks vraagt: hey, wat vind je fijn? Praat je erover als je je hart wil luchten of mag ik er naar vragen en geef je het aan als je er even geen zin in hebt? Veel fijner dan dat je achteraf bv hoort dat mensen over je situatie praten met anderen om de informatie in te winnen, omdat ze je niet willen ontlasten.
Zwangerschap aankondigen
Het niet-zwanger-worden is zo’n thema, maar het zelf zwanger zijn is misschien nog wel een grotere. Want dan mag je gaan vertellen dat jij wél een kindje verwacht aan iemand die al dik 3,5 jaar bezig is. Je voelt de pijn van die ander, je gunt het de ander zo en nu heb jij blij nieuws en daarmee kun je de ander raken. Maar weet ook dat deze vrouwen het jou ook gunnen om zwanger te zijn en oprecht blij voor je kunnen zijn. Mijn eerste reactie was vaak: ohhhhh wat geweldig! Oprechte blijheid. Daarna voelde ik een steek van pijn en verdriet. Het nieuws raakte mijn verlangen die ik al heb sinds ik een jong meisje ben: zelf moeder worden.
Last van de lading
Inmiddels is de pijn en het verdriet minder heftig. Eigenlijk merk ik dat ik meer last heb van de lading die andere ervaren in het delen van hun zwangerschap. Mensen nemen afstand omdat ze het lastig vinden. Je merkt dat mensen het lastig vinden. En believe me. Ik snap het helemaal. Ik ben ook veel bezig geweest met hoe ik het mensen zou vertellen als het raak zou zijn, terwijl zij in een traject zaten. Ingewikkeld. Het houdt je bezig. Je weet dat de ander blij voor je gaat zijn. Je weet dat diegene dat ene ook zo graag wil en het misschien lastig vind om te horen. Maar op dit moment vind ik het juist weer ingewikkeld dat anderen zo moeilijk doen. Dan voel ik me daar bezwaard over.
Openheid
In mijn blogs ben ik heel open. Enerzijds om een taboe te doorbreken van datgene wat veel vrouwen ervaren. Anderzijds om andere vrouwen te inspireren om hun verhaal ook te delen, al is het gewoon met een vriendin. Het is een fijne manier om lekker van me af te schrijven én het geeft mijn netwerk inzicht in hoe het eigenlijk voor mij is. Ik merk namelijk dat, als ik het er met mensen over heb, vaak verrast gekeken wordt naar hoe positief ik erin sta en hoe vol vertrouwen ik ben dat het echt wel een keer gaat komen. Dat maakt het al gemakkelijker voor hun om er over te praten. Als je voelt dat je iemand er naar wil vragen, dan zou ik het gewoon doen. De kans is groot dat de ander het juist waardeert.
Vertrouwen
Sinds het stoppen met fertiliteitstraject voel ik een sterk vertrouwen. Ik handel weer vanuit mijn gevoel in plaats van me overgeven aan de medische wereld. Dat deed ik uit wanhoop. Uit angst. Omdat het maar niet lukte en dit dan de laatste noodgreep zou moeten zijn. Maar nu handel ik vanuit vertrouwen. Uit liefde. Ik heb voor mezelf gekozen. Dit heeft me uiteindelijk de ontdekking van de vitamine B6 vergiftiging opgeleverd en ik zit veel lekkerder in mijn vel. Daar ben ik dankbaar voor. Door alle toestanden afgelopen jaren, heb ik waardevolle ervaring opgedaan en veel innerlijk werk gericht. Als optimist kijk ik namelijk graag naar wat het wél gebracht heeft. Er zit altijd wat moois verscholen in een pittige situatie.
Overgave
Voor mij is elk babynieuws een teken dat het er bij ons aan zit te komen. Waar ik eerst de baby’s van het scherm klikte, geniet ik er nu van mee. Ik voel diep van binnen dat het dichtbij is. Mijn lichaam is weer gezond aan het worden, ik zit veel beter in mijn vel, het is thuis veel gezelliger en we zetten mooie stappen. We zijn na het ziekenhuis gestopt met de moetjes, want ik kan je vertellen: die zijn niet lustopwekkend. Zo wil ik niet dat mijn kindje ontstaat. Ik wil dat het ontstaat vanuit de energie die er is. Vanuit spontaniteit, vanuit liefde. Super spannend om je daar aan over te geven, maar dat voelt het beste.
Gekkie
Het volgende vind ik best spannend om te vertellen. Want hier heb ik het niet met iedereen over. Ik voel namelijk al een paar jaar een kindje bij ons. Misschien denk je wel, huh, Dees, word je nou een gekkie? Nou nee ;-). Haha. Ik voel gewoon dingen om mij heen die ik steeds beter leer duiden. Zo is mijn opa, die ik nooit gekend heb ook veel bij mij. Ik voel me zo verbonden met hem dat ik, geen idee waarom, een stuk van zijn gouden ring in mijn trouwring heb gebruikt. Zo bijzonder. En zo voel ik ons kindje ook al een paar jaar bij ons. Ik voel dat het graag bij ons wil komen.
Welkom kindje
Op onze slaapkamer hebben we een soort plekje gemaakt om ons kindje welkom te heten. Er hangt een bord met een versje van Jip en een pakje voor een babytje’. Ik had er eerst een schattig pakje hangen voor een meisje; de energie voelt namelijk vrouwelijk. Maar op een gegeven moment kreeg ik gelach door van, ja je denkt toch niet dat ik dat ga dragen, dus inmiddels ook een jongenspakje neergehangen haha. Op verschillende manieren heten we ons kindje welkom. Zo hebben we de slaapkamer, nu omgetoverd tot Yoga Nidra kamer, ook al klaar.
Zo bijzonder
Als ik het kindje om me heen ervaar, dan is dit vaak op de slaapkamer. Ik voel dat het bij mij ligt. Eerst dacht ik echt: Dees dat wil je gewoon voelen. En daarna: ja so? Of het nou waar is of niet, geniet er gewoon van. Dit voelt bijzonder. Maar na de volgende gebeurtenis weet ik zeker dat ik op mijn gevoel mag vertrouwen. We lagen een paar maand terug samen wakker vroeg in de ochtend. Ik voelde ons kindje bij ons liggen, bij Jeroen om precies te zijn. Ik vroeg hem: waar denk jij nu aan? Hij antwoorde slaperig: “Niets. Ja. Aan ons kindje. Dat ligt nu hier.” en hij wees naar zijn holletje. Bizar! Precies wat ik ervaarde. Gaaf toch?
Durf te dromen.
Nou goed. Genoeg spiri-wiri gedoe. Zoals je leest heb ik het volle vertrouwen dat wij een kindje gaan krijgen. Mijn gevoel zegt ook dat het dit jaar nog raak gaat zijn. Best spannend om dit allemaal zo te zeggen, want wat als ik het mis heb? Nou dan is dat maar zo. Een paar jaar terug heb ik voor mezelf besloten om het gewoon de wereld in de durven gooien. Ik ben alleen maar blij dat ik zo positief ben, vol overgave klaar sta voor deze bijzondere gebeurtenis. Ik durf te dromen. Dat is zo belangrijk in zo’n proces.
Tot zover voor vandaag mijn verhaal. Ik duim voor een positieve test voor dat we vuurwerk gaan knallen. Hoe geweldig zou het zijn als ik mijn jaar kan afsluiten door mijn jaarthema HUISJE, BOOMPJE, BABY helemaal af te kunnen vinken. Het voelt zo sterk dat dit gaat lukken. Dat is ook de kracht van zo’n jaarthema. Zonder je teveel er in vast te bijten. We gaan het zien. Ik hou jullie op de hoogte. 🙂
Leestips gerelateerd aan bovenstaande ervaring:
Mei 2019: Help ik en mijn superkracht kwijt
November 2019: Een babyproof bedrijf zonder baby
April 2020:Extreme vermoeidheid zorgt voor focus in mijn bedrijf
Mei 2020: Het is mooi geweest, ik ga er mee stoppen.
Juli 2020: Van babyproof bedrijf naar burn-out-proof bedrijf?
Oktober 2020: Het is tijd voor een gezondheidsreset
