Soms denk ik echt wat gebeurt er toch allemaal. We rennen onszelf allemaal voorbij. Luisteren niet meer naar wat we nodig hebben of voelen zelfs niet eens wat we nodig hebben of zouden willen. We rennen, vliegen, springen overal heen en alle kanten op. Er wordt van alles van ons verwacht. Of verwachten we van alles van onszelf?
De afgelopen twee jaar ben ik verschillende gedachtes hierover tegengekomen. Zoals het thema loyaliteit. Bij mij zat er altijd ingebakken: als je a zegt moet je ook b zeggen. Super loyaal. Heel fijn zo’n vriendin, zo’n samenwerkingspartner. Ze staat er altijd, je kunt er altijd op rekenen, zegt nooit af. Nee. Ze rent eerder zichzelf voorbij om er voor een ander te zijn. Heel loyaal aan een ander, maar niet aan mezelf. Hmmm interessant.
Want hoe erg is het als je op een afspraak terug komt? En als je nou eens goed kijkt naar die ene taak die naar jouw idee écht vandaag nog moet gebeuren, verwacht je klant dat eigenlijk ook of leg je jezelf die druk op. Nou dat laatste ben ik dus vrij fanatiek in haha. Heel vermoeiend. Het voelt alsof je het echt moet doen, het anders helemaal in de soep loopt. Maar als je het even relativeert is er eigenlijk niets aan de hand.
Wanneer ik iets er door wil persen omdat ik het gedaan ‘moet’ hebben, word het nooit mijn beste werk, breng ik niet het maximale wat ik in heb of word ik er gewoon echt niet vrolijk van. En wie heeft daar nou wat aan? Niemand wordt daar wijzer van. Echt niet. Dus nu bel ik wel eens iemand op om te zeggen dat ik iets toegezegd heb maar merk dat het nu teveel is, verzoek ik de afspraak te verzetten, zeg ik af en/of tip ik iemand anders die hem of haar verder kan helpen.
Openheid is zo belangrijk. Want zo vaak als ik dit soort momenten heb, krijg ik vaak terug: oh helemaal prima, want eigenlijk komt het mij ook beter uit. Of zo’n reactie van: wat goed dat je dit zegt….ik voel hetzelfde maar durfde het niet te zeggen. Echt waar, je wordt beloond door open te zijn en vooral voor jezelf op te komen. Hoe dichter jij bij jezelf komt hoe beter. Eerder had ik er wel een oordeel over als hij of zij af zei omdat hij of zij moe was. Nu denk ik: wauw, wat goed dat je zo goed voor jezelf zorgt.
Het valt me op dat veel mensen eerst heel diep moeten gaan om dit te beseffen. Bijvoorbeeld met een burn-out of andere gezondheidsklachten thuis komen te zitten waardoor je wel moet kiezen. Niet zomaar kiezen: maar voor jezelf. Oef! Lastig, helemaal voor deze types. Want je bent jezelf jaren lang voorbij gelopen. Wat een gevecht. Dan heb je je pas over te geven. Pittige kost! Los laten wat anderen verwachten. Of waarvan jij denkt dat ze het verwachten. Ze moeten misschien wat afkicken en wennen, maar als dan de meest pure versie van JIJ verschijnt….gaan je relaties alleen maar mooier worden.
En het leuke, doordat jij dat doet, gaan anderen het ook gemakkelijker doen. Je gaat het een soort van voorleven. Door voor jezelf te kiezen geef je de ander extra ruimte om hetzelfde te doen én inspireer je ook mensen om je heen om hetzelfde te doen. Gisteren kwam een vriendin langs en die deelde haar ervaring. Strontje toevallig had ik dus net deze blog geschreven. Ze benoemde echt precies het proces wat ik hier beschrijf. Ze gaf aan dat ze gedacht had aan wat ik altijd zeg. Was open en eerlijk tegen diegene waar ze een ‘nee’ verkocht en er werd zo fijn gereageerd. Krijg er kippenvel van. Als je een fijne vriendschap/relatie hebt dan zit het gewoon goed en heeft de ander er echt wel begrip voor. Of het nou privé of zakelijk is.
Merk jij dat je ergens geen zin in hebt? Luister daar eens naar, of onderzoek in elk geval je gedachtes hierover. Wat schiet er door je hoofd? Wat de ander hier van zal vinden? Vraag jezelf dan 1 ding af: hoe zou jij het vinden als jij een afspraak hebt met iemand die totaal niet in de mood is om bij jou te zijn. Wat zou jij dan socialer vinden? Dat hij of zij dat open aangeeft: ik heb er even geen ruimte voor, zullen we nieuwe afspraak maken? of wil je gewoon dat hij komt? 😉 Ja….dat dus 🙂 .
Eigenlijk komt het neer op 1 heel belangrijk element: liefde voor jezelf.
Hou van jezelf zoals je nooit van jezelf gehouden hebt.
Geef jezelf de ruimte zoals je nooit gegeven hebt.
Ga voelen wat je nodig hebt.
Luister naar je gevoel.
Wees jezelf.
En jezelf is het mooiste wat je kan zijn. Ik merk dat ook zo in het ondernemerschap. Hoe meer ruimte ik neem om te doen waar ik vrolijk van wordt, hoe dichter ik hierin bij mezelf blijf, hoe meer ik klanten en werk aantrek dat echt bij mij past. Of het nou gaat over hoe ik onderneem of social media inzet. Het is zo belangrijk. Echt waar. Als dit een thema is wat ook bij jou speelt….ga er dan mee oefenen. Zet stapjes om voor jezelf op te komen. Te luisteren naar die pure intenties. Onderdruk ze niet. Geef er eens gehoor aan. Spreek het uit. Je krijgt kleine en grote cadeautjes die je als beloning kan zien omdat je dicht bij jezelf gebleven bent.
Mocht je die cadeautjes ontdekken, deel ze dan even met mij in een reactie hieronder. Vind ik leuk 🙂 .
